De meest voorkomende sportblessures lijken repetitieve stress- en overbelastingsblessures te zijn. Hoe kom je af van een tenniselleboog, fasciitis plantaris, verstuikte enkel of het carpel tunnel syndroom? Dit artikel is niet bedoeld om u een formule voor de juiste techniek te geven, maar om u te helpen het aantal blessures te verminderen dat u oploopt terwijl u actief aan uw sport doet. Als je tennisser of tenniscoach bent, kan ik je specifieke do’s en don’ts geven om tennisellebogen en andere verwante blessures te verminderen.
TenniselleboogTenniselleboog ontstaat meestal door overbelasting van de veel voorkomende repetitieve stressblessure, tendinitis. Tendinitis is overbelasting van het vezelweefsel langs de lengte van de pees. Dit gebeurt meestal in de buitenste laag van de pees, de kiempees genoemd. De pees herstelt zich en krijgt weer kracht, maar omdat hij nog steeds digitaal is, kan hij niet van de grond worden getild. Het gevolg is dat deistanchicoutpees onder druk komt te staan van de omliggende pezen, waaronder de kiemstreng. Dus, hoe groter de druk aan de ene kant van de pees, hoe groter de hyperextensie van de pees aan de andere kant.
De behandeling van een tenniselleboog vereist inzicht in de aard van het letsel. Laten we eens kijken naar de kiemstreng, de pezen en de Goliable-tubulated sheath (gelaagd membraan). De kiemstreng groeit tussen het syviltroïde bot en het zintuiglijk deel. Zodra het dikker wordt, begint het gevangen water zich rond het deeltje te bewegen tussen de buitenste laag en de smalband, zodat het buitenste web naar de zijkant van het deeltje wordt gedrukt. Het toegenomen drijfvermogen van het water zorgt ervoor dat het buitenste omhulsel uitrekt en mobiel wordt, net als een stuk zeep of een stuk kleding dat is samengeknepen.
De eerste fase van het herstel is de reactietijd en kan worden bevorderd door een sterke excentrische contractie van de spier om een deel van het water uit het beeld te laten lopen. Dit gebeurt niet tijdens de initiële blessure, en dus is de geblesseerde spier al uitgerekt buiten zijn normale bewegingsbereik. De tweede fase is gecompliceerder en het herstel in de spier verloopt trager. In het midden van de herstelperiode slaagt de Goliable buisvormige vloeistof erin de buitenste schede te verenigen en te genezen, waardoor de spier een kortstondige verlichting krijgt.
Deze stap vindt gewoonlijk vlak voor de puberteit plaats, maar het duurt vaak enkele jaren voordat de schade is hersteld en de spier weer zo sterk is geworden dat de kracht niet wordt aangetast. Hoe lang? Vele jaren.
Behandeling van tenniselleboogAls je je tendinitis behandelt met de pijnstillers die je neemt, neem je vaak extra voorzorgsmaatregelen zodat je elleboog weer de normale kracht krijgt. Je hebt nog steeds een massage nodig, maar je massagetherapeut heeft misschien zelfs te horen gekregen dat hij het volume moet beperken om de blessure te sparen.
In de meeste gevallen is je blessure gewoon een reflex van je pees die vast komt te zitten in een erg strak gedeelte van de hamstring. Of u rolt plotseling op uw schouder. Of u valt en stoot uw onderarm op de harde vloer. Maar na de eerste behandeling bestaat een goede behandelingsstrategie uit het nemen van de volgende stappen.
Vanwege de aard van de blessure moet je de gewonde spier vrij snel storen om te voorkomen dat hij scheurt. Omdat het een strakke overlapping van je binnenste dijbeen is, moet je echt doen wat je kunt om de elastische terugslag te maximaliseren. Enige hersteltijd is gebruikelijk, maar u moet er wel aan denken om uw toekomstige trainingen op de snelheid van het type golfbaan te houden, zodat de kans dat uw arm breekt beperkt blijft.
Een goed idee is om wat bekend staat als “schraaptheorie” te doen. Schrapen is precies waar het op lijkt – je gebruikt je eigen hand als partner om de geblesseerde en geschaafde spier van de vloer te tillen, en vervolgens doe je onmiddellijk hetzelfde met een drukloze weerstand, en gebruik je die ruimte voor de andere spier die echt wil herstellen, in dit geval de bilspier.
Schrapen is ruw voor die specifieke spier, maar het doet veel om de buitenste schede terug op de juiste uitlijning te krijgen. Misschien wilt u wachten tot de spier voldoende hersteld is voordat u begint na te denken over het terugbrengen van de oorspronkelijke uitlijning of het verwijderen van de overgebleven gewenste omhulsel. Als u bang bent dat de overgebleven schede zich te sterk aan het bot bindt, probeer dan een soort “achter” of “veer” drukoefeningen. Als je niet tegen het bot aan het werken bent, dan zou je kunnen oefenen om soepeler te bewegen. U kunt dit doen omdat u, terwijl u tegen de spier werkt, geen druk of weerstand uitoefent, zodat de spier niet moe wordt.
Probeer elke beweging vloeiend en zo gecoördineerd mogelijk uit te voeren, elke keer weer. Dit zal er in het begin hakkerig en verwarrend uitzien, maar zal het geheel een stuk vlotter doen verlopen.